Гулжа, Қытай 1940-1999

(1940, Құлжа – 1999, Алматы) Табиев қазақ пен татардың көркемөнер мұрасынан, кеңестік реализм мен еуропалық модернизмнен нәр алып, өзіндік бейнелеу тілін қалыптастырды. Көп этностық Іле өңірінде дүниеге келген ол 1955 жылы отбасымен бірге кеңестік Қырғызстанға қоныс аударып, Бішкекте өнерге алғаш қадам басады. Кейін Мәскеудегі Суриков атындағы институтта білімін тереңдетіп, Алматыға оралысымен ұзақ жылдар бойы ұстаздықпен айналысты. Оның шәкірттерінің бірі – бүгінде отандық өнер кеңістігінде өз орнын тапқан, «Қонақтар» көрмесіне қатысып отырған Дулат Әлиев. Көшпелілер мәдениетін өркениеттің креативті қозғаушы күші ретінде қарастырған тарихшы Лев Гумилевпен болған сұхбаттар Табиевтің түркі дүниесіне ортақ мәдени жад жөніндегі танымына кеңейтті. Оның туындыларынан символизм мен күнделікті тіршіліктің үйлесімді тұтастығы анық байқалады. «Бауырсақтар» туындысында қарапайым ғана дәстүрлі тағам әзірлеу үдерісі қонақжайлық жайлы терең ой-толғауға айналады, «Кілем көтерген әйел» мен «Ешкімен» туындыларында тұрмыстық кеңістік рухани әлемнің айнасы ретінде бейнеленсе, «Шөңгені алып отырған ұл» аталатын еңбегінде әлсіздік пен қамқорлық сынды автор үшін тосын тақырыптарды көтереді. Табиев дәстүрге терең тамыр жайғанымен, әлемдік өнер тарихымен диалог орнатқан, Орталық Азияға тән көркем модернизмнің негізін қалаушылардың бірі болды.